Wyrok Sądu Najwyższego – Izba Cywilna
z dnia 11 kwietnia 2002 r.
III CKN 492/01

Przesłanki uchylenia wyroku sądu polubownego

1. Sąd powszechny rozpoznaje sprawę tylko z punktu widzenia przyczyn uchylenia wyroku, wymienionych wyczerpująco w art. 712 k.p.c. (obecnie art. 1206 k.p.c.). Z istoty skargi o uchylenie wyroku sądu polubownego wynika, że sąd powszechny, właściwy do rozpoznania skargi, nie może rozpoznawać merytorycznej istoty sporu, ponieważ przy rozpoznawaniu sprawy i wyrokowaniu sąd polubowny nie jest związany przepisami ani prawa materialnego, ani prawa formalnego, byle tylko nie naruszył praworządności i zasad współżycia. Oznacza to, że sąd powszechny nie bada, czy wyrok sądu polubownego nie pozostaje w sprzeczności z prawem materialnym i czy znajduje oparcie w faktach przytoczonych w wyroku, jak również czy fakty te zostały prawidłowo ustalone.
2. Skarga o uchylenie wyroku sądu polubownego nie może zmierzać do ponownego otwarcia merytorycznego sporu objętego skarżonym wyrokiem. W postępowaniu ze skargi o uchylenie wyroku sądu polubownego kwestionowanie przez skarżącą ustaleń tego sądu co do treści umowy stron, modelu a także sposobu jej realizacji nie może stanowić podstawy uchylenia wyroku sądu polubownego, gdyż jest to dziedzina ustaleń i ocen, w którą sąd państwowy w zasadzie nie może wkraczać, ani też nie może to być zakwalifikowane jako uchybienie praworządności.